Ελληνική Εθνική Θρησκεία

Νύχτα, μητέρα των θεών και των ανθρώπων
ο Ορκος ετούτος ήτανε κρυφός
βαθιά μας και βαθιά Σου, αλλ' ως το χνάρι
το πρώτο του αχνοχάραξεν η χάρη
του Αρματωμένου του Έρωτα - άγια θάρρη! -
γέμισε αργά, σιγά, σαν το φεγγάρι
όλος του ο μαύρος κύκλος από φως ...
Νύχτα, μητέρα των θεών και των ανθρώπων !
Με θεούς κι ανθρώπους δένουμε τα χέρια εδώ
τι, πάνω από των χρόνων και των τόπων
τα σύνορα, την άγια Σου επωδό
μας χάρισες ... Απ' τ' άραχλο σκοτάδι
του πόνου μας ελέησες τη χαρά,
μονάκριβη σα να' βγαινε απ' τον Αδη,
με κρύφια παντοδύναμα φτερά
κι απ' το βαθύ Σου αμέτρητο βασίλειο,
ακούραστο Τιτάνα, κάθε αυγή,
απάνω από τις έχθρητες, τον Ηλιο,
ν' αγκαλιάζει στα χέρια Του τη Γη
κι από τη Γην εμείς, που η άγια μέθη
μας ύψωσε ως το μέγα μυστικό
που απ' ουρανό και γην αντάμα εδέθη,
το Ρόδο, ώ Νύχτα, τούτο το Ορφικό,
της πιο κρυφής φροντίδας μας το θρέμμα,
τ' ορκιζόμαστε, πάνω από ναούς,
να το ποτίσουμε όλο μας το γαίμα,
για να το δώσουμε αύριο στους λαούς ...

Αγγελος Σικελιανός (αποσπ. Ο Διθύραμβος του Ρόδου)

ΖΕΥ ΠΟΛΥΤΙΜΗΤΕ ΖΕΥ ΑΦΘΙΤΕ ΤΗΝΔΕ ΤΟΙ ΗΜΕΙΣ ΜΑΡΤΙΡΙΗΝ ΤΙΘΕΜΕΣΘΑ ΛΥΤΗΡΙΟΝ ΗΔΕ ΠΡΟΣΕΥΞΙΝ

Λειτουργικοί Ελληνικοί Υμνοι

Ορφικοί Υμνοι

Ομηρικοί Υμνοι

" ... Δεν υπάρχει φόβος στη καρδιά τους.
Υπάρχει περισυλλογή, έκπληξη, συχνά βαθιά θλίψη και απόγνωση, ποτέ όμως τρόμος.
Διαθέτουν παντοτινή ηρεμία απέναντι σε κάθε Μοίρα. Είναι γεμάτοι χαρά, που την αντλούν όχι από την τέλεια ομορφιά, αλλά από την ομορφιά σε πλήρη ηρεμία.
Φυσικά αυτά τα όμορφα λόγια χρησιμο- ποιήθηκαν για τη τέχνη, χαρακτηρίζουν όμως τη στάση του Ελληνα απέναντι στο αόρατο, τη θρησκεία του. Δείχνουν πως ο Ελληνας, το ευνοούμενο παιδί της μοίρας, χωρίς παρόλα αυτά να γίνει κακομαθημένο, απαλλάχθηκε της πειθαρχίας στην οποία υποβλήθηκε η υπόλοιπη ανθρωπότητα. Δε χρειάστηκε να μάθει το μάθημα πως στο φόβο του κυρίου βρίσκεται η αρχή της σοφίας.
Εκ πρώτης όψεως φαίνεται πως μια τέτοια δήλωση αληθεύει. Οι Ελληνες συγγραφείς του πέμπτου πχχ αιώνα έχουν έναν τρόπο να μιλούν για τη θρησκεία, μια στάση απέναντί της, λες και ήταν κάποιο απολύτως χαρούμενο μυστικό, μια φιλική συντροφιά με τους θεούς ..."
(αποσπ. Αρχαίες Ελληνικές Γιορτές, Jane Ellen Harrison)

Η γένεση της αρχαιοελληνικής θρησκείας χάνεται στα βάθη των αιώνων πίσω στην πρώτη αξία της ζωής. Ηταν αυτός ακριβώς ο τρόπος κοσμοθεώρησης που ενέπνευσε τους προγόνους μας και ανέπτυξαν έναν εξαίσιο πολιτισμό, αντάξιο του μεγαλείου της θρησκείας τους.

".. για τους προγόνους μας η Φύσις και το Είναι ταυτίζονται.
Ο άνθρωπος που γεννιέται μέσα στην οργιαστική ελληνική Φύσι και μετέχει στο ελληνικό Είναι, αντικρύζει με ορθάνοιχτα τα μάτια τους Θεούς του να τον καλούν πρώτοι Εκείνοι: βλέπει τον πανάρχαιο και αιώνιο νέο Ερωτα διάχυτο παντού, βλέπει τον Απόλλωνα στο φως του Ηλιου αλλά και στο φως των άστρων, ακολουθεί τον θίασο του Διονύσου στα δάση, αλλά βλέπει βέβαια και την άλλη πλευρά, την σκοτεινή: αγκαλιάζει με γαλήνιο και στοχαστικό βλέμμα τον θάνατο, ερωτά τον Αιδη για το νόημα της ζωής και ποθεί μαζί του την Περσεφόνη .."
(αποσπ. Πολυθεία και Φιλοσοφία, Ουρανία Τουτουντζή & Μάριος Βερέττας).

Η ψυχή της Ελληνικής θρησκείας δεν βρίσκεται στη καθημερινή ή εβδομαδιαία επίσκεψη στο ναό ούτε στο το ανάλογο κούρεμα ή ντύσιμο αλλά στο τρόπο θέασης του κόσμου και της βιωματικής σχέσης του ανθρώπου με τον 'κόσμο'. Μίας θέασης χωρίς την ύπαρξη ενοχής ή αμαρτίας αλλά γεμάτη από 'έρωτα' για ζωή και γνώση.
Δυστυχώς η συνέχεια της εθνικής μας παράδοσης διεκόπη βιαίως, και παρ' όλο που αρκετή γνώση χάθηκε στα σκοτεινά αυτά χρόνια, η φρεσκάδα, η ομορφιά και η σοφία που αποπνέει η ελληνική θρησκεία είναι ανυπέρβλητη.

Στην ελληνική θρησκεία υπάρχει σεβασμός από την κοινωνία για τον ιερέα/εια, αλλά ποτέ δεν θεωρείται ο/η ίδιος/α άγιος/α, υπάρχει σεβασμός για τους θεούς αλλά όχι φόβος. Στην ελληνική ιεροπραξία δεν υπάρχει αποκλειστικός ιερέας ή ιέρεια, που θεωρείται ότι μιλάει εκ μέρους του θεού και εκφράζει τη θέλησή του, οι Ελληνες ιερείς και ιέρειες είναι υπεύθυνοι για τη συντήρηση του ναού και των τυπικών.
Το κάθε μέλος της ελληνικής κοινωνίας, ο άρχων, ο αξιωματικός, ο γονέας, ... εκτελούσε χρέη ιερέα/ειας και δεν υπήρχε θρησκευτικός κλήρος με αποκλειστικά δικαιώματα (εξαίρεση αποτελεί βέβαια η περίπτωση των ελληνικών μυστηριακών ιερουργιών λόγω της φύσης αυτών - διατήρηση γνώσης).

" ... Οι Ελληνες Θεοί δεν είναι μήτε θεοποιημένοι θνητοί, όπως δεν είναι επίσης μήτε χαριτωμένα ή απλώς ευφυή σύμβολα ή αρχέτυπα, αλλά αντίθετα ήταν, είναι και φυσικά στην αιωνιότητα θα συνεχίσουν να είναι, πανταχού παρούσες και παντοδύναμες κοσμικές Ενέργειες και ζώσες Οντότητες και Ιδέες που αποκαλύπτονται σε όλο τους το μεγαλείο στους θρησκευτές τους, σε κάθε στιγμή της καθημερινής τους ζωής, αρκεί βέβαια εκείνοι να διαθέτουν την πρέπουσα Αρετή και διαύγεια ψυχής ..."
(αποσπ. Ζεύς, Βλάσης Γ. Ρασσιάς)

Οι θεοί της ελληνικής θρησκείας δεν επηρεάζουν τη λειτουργία του 'κόσμου' ούτε ζητούν αμνούς αλλά ζωντανούς, ελεύθερους ανθρώπους που διψούν για γνώση.

"...Ο Ελληνας ζητάει από τους Θεούς του απλώς και μόνο ευμένεια και υποστήριξη, όχι ηθική καθοδήγηση ή θεαματική θαυματοποιία. Τους θέλει απλώς να εξακολουθούν να είναι, ως εγγύηση της τελειότητας του υπάρχοντος Κόσμου, ...
... αλλά τιμώντας επίσης και το ιδεώδες της Αξιοπρέπειας, οι Ελληνες ήρθαν να ορίσουν ως 'ευσέβεια', απλώς τον σεβασμό και την τιμή 'προς Θεούς και Τεθνεώντας'. Και αναμφισβήτητα αναδείχθηκαν σύντομα σ' έναν από τους πιο ευσεβείς λαούς που γνώρισε η ανθρώπινη ιστορία. Κάθε πολιτιστική, κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα των Ελλήνων έχει άμεση σχέση με τους ελληνες Θεούς ..."
(αποσπ. Περί των Πατρώων Θεών, Βλάσης Γ. Ρασσιάς)

Οι εορτές και οι αθλητικοί αγώνες των Ελλήνων είναι εορτασμοί χαράς και σεβασμού για θεούς και προγόνους. Μία αέναη θύμηση για τον άνθρωπο της αρετής και του ηρωικού έπους για τον αγώνα του για εξέλιξη. Οι Ελληνες τιμούν τους θεούς τους κατά τις ιεροπραξίες με θυσίες, προσφορές ανθέων, σπονδές και προσευχές.

Θεοί και άνθρωποι είναι ένα και πολλαπλό.



δικτυακός τόπος αφιερωμένος στην αθάνατη Ελληνική Εθνική θρησκεία καί πολιτισμό