Σύμφωνα με το αρχαίο Αττικό ημερολόγιο η ημέρα
άρχιζε με την δύση του ήλιου και η χρονιά άρχιζε τη πρώτη μέρα μετά από το χειμερινό
ηλιοστάσιο (μετά Σόλωνος έγινε η πρώτη ημέρα μετά το θερινό ηλιοστάσιο ).
Η μέτρηση του χρόνου γινόταν σύμφωνα με τους σεληνιακούς μήνες, έχοντας 12 μήνες με 29 και
30 ημέρες εναλλάξ.
Επειδή όμως το σεληνιακό έτος δεν ήταν σύμφωνο με το ηλιακό είχαν αναπτυχθεί διάφορες
μέθοδοι για να εναρμονιστεί με τη διάρκεια του ηλιακού έτους:
π.χ. είχαν έναν πρόσθετο μήνα 11 ημερών (12 ημερών κάθε 4 χρόνια) ή πρόσθεταν τη διαφορά των 90
ημερών της κάθε 8ετίας με εμβόλιμους μήνες ή τελευταία με τον 'μετώνειο κύκλο'.
Η πρώτη ημέρα του κάθε μήνα ονομάζεται Νουμηνία και ο κάθε μήνας χωρίζεται σε 3 περιόδους
των 10 ημερών - αν η τρίτη περίοδος είχε 10 ημέρες τότε ο μήνας ονομάζεται Τέλειος και αν
είχε 9 ημέρες Κοίλος. |
Πίνακας μηνιαίων περιόδων
|
1 |
Νουμηνία-Πρώτη Ισταμένου |
2 |
Δευτέρα Ισταμένου |
3 |
Τρίτη Ισταμένου .
. . |
11 |
Πρώτη Μεσούντος |
12 |
Δευτέρα Μεσούντος .
. . |
20 |
Δεκάτη Πρωτέρα-Δεκάτη Μεσούντος |
21 |
Δεκάτη Λήγοντος |
22 |
Ενάτη Λήγοντος .
. . |
|